14 September......Ketchikan

Als wij wakker worden zijn we nog helemaal in de ban van Glacier Bay . Ze heeft zonder twijfel een onuitwisbare indruk bij ons achtergelaten . We bekijken samen nogmaals de vele foto's die we gisteren hebben gemaakt. Nog lang werd er gisteren door het personeel nagepraat over hoe uitzonderlijk het weer was. En noem me maar een sentimentele tante ( doet Sjaak ook  )  maar ik ben ervan overtuigd dat iemand daar boven in de hemel er voor gezorgd heeft dat wij deze machtige ervaring van ons leven niet meer zullen vergeten. De cruise hiervoor had zo'n slecht weer en mist dat ze bijna niets van de Glacier hebben kunnen zien. Dat kan je ook zomaar overkomen en toen ik dat hoorde had ik het ter plekke met al die mensen te doen. Het zal je toch maar overkomen.....kom je helemaal naar Alaska en kun je de Glacier niet zien...... Ja er is geen twijfel mogelijk, wij zijn enorme bofkonten !

Vandaag dus Ketchikan. Na het ontbijt , lekker rustig naar binnen gewerkt deze keer, gaan we op ons gemak kijken hoe we aanmeren. Ketchikan noemt zich "The Salmon Capital of the World". In het historische gedeelte van de stad staan de huizen op palen en stroomt de rivier met de zalm er onder. We gaan van boord en lopen het stadje even in. Een uurtje hebben we voordat onze excursie naar het regenwoud begint. De bus vertrekt om 11 uur. Even denk ik na of ik nog een Internet café zal opzoeken zodat ik mijn geweldige ervaringen van de afgelopen dagen met jullie kan delen maar ik vindt het toch zonde van onze tijd en laat die gedachten dus maar snel varen. We kijken onze ogen uit. Overal waar je kijkt is het ZALM. De inwoners staan klaar om je de heerlijke zalm te laten proeven dat ze met een speciale mes snijden. Natuurlijk laten we het ons smaken . We hebben een paar straatjes bij de haven doorgelopen als het al weer tijd is om naar de bus te gaan. We gaan wat eerder want we hebben nou eenmaal niet zo'n goede ervaring met touringcar bussen. (Lees verslag 12 sept. ;-) )  Vanmiddag zullen we nog tijd hebben om de historische gedeelte van de stad te bezoek.  Oké op weg naar de regenwouden  waar wij een wandeling in gaan maken. In het regenwoud aangekomen staat Anna, onze gids, al klaar om ons te begroeten. We moeten alles, maar dan ook alles, wat maar met eten te maken heeft of wat er naar ruikt in een geur dichte box doen omdat het bos vol zwarte beren blijkt te zitten. Na de nodige instructies kunnen we op weg. We weten dat als er een zwarte beer per ongeluk op ons af komt  je hard moet klappen en/of schreeuwen. Grote kans dat de zwarte beer dan weg gaat. Zo niet .....tja dan moet je vechten voor je leven. Weg rennen heeft geen zin, de beer haalt je in en een boom inschieten werkt ook niet want hij klimt als de beste. Een grizzly beer heeft een andere handleiding.  Wanneer je die tegen komt , en de kans dat gebeurt is overigens heel klein, kun je wel proberen de boom in te klimmen want dat doen grizzlyberen dan weer niet. Lukt dat niet.......plat op de grond gaan liggen met je handen in je nek en bidden dat hij je met rust laat. Maar in Alaska zijn alleen zwarte beren. Bruine grizzlyberen zitten in de Rocky Mountains in Canada dus dat is latere zorg. We zijn op weg en horen alles over de regenwouden en de dieren die daar in leven. Bijvoorbeeld de bananenslak die leeft hier ook en wordt wel 15 tot 20 cm groot. Ze zijn niet gemakkelijk te vinden en volgens een legende zou het geluk brengen als je er een ziet en hem dan ook nog kust aldus de inwoners van Alaska. Promt vinden we er een en Anna onze gids is helemaal in de gloria. Ze pakt hem op en kust hem dan vraagt ze of er nog iemand is die de slak wil zoenen? Ieeuuww... blehhh...een No No No is wat je hoort. Iedereen rilt al bij het idee, ook ik. Maar plots duikt er opeens een plaatje van een grote grizzly beer in mijn hoofd en hoor ik mezelf zeggen dat ik hem wel zoenen wil. Een beetje extra geluk kan nooit geen kwaad toch?  Ik knijp mijn ogen stijf dicht.... tuit mijn lippen....en kus de bananenslak ! Jakkedie-jakjak !!! Terwijl ik snel mijn mond afveegt met mijn desinfecterende water en insmeer met lippenbalsem krijg ik applaus.  Ik bedank de bananenslak in gedachten alvast voor ons geluk. We lopen verder het pad op. Het ruikt sterk naar rottend vis en we horen de rivier die dichtbij stroomt. Die rivier zit vol zalm en de beren slepen de zalm het bos in. We komen dan ook stukken af geschurde zalm tegen. Zelfs nog hele zalmen!  Dan...plotseling staan we stil. Een andere groep komt terug onze kant op. Verder op het pad ligt in een boom een beer met twee jongen te slapen. Een moeder beer met jong wil je echt NIET STOREN!  De andere groep besluit terug te lopen en een ander pad te nemen dat er omheen loopt. Wij willen natuurlijk die beren wel zien om er evt een foto van te maken en fluisterend vragen we Anna of dat mogelijk is. Anna is best een beetje nerveus, ze heeft tenslotte wel de verantwoordelijkheid voor ons. Zegt zegt dat we een klein stukje dichter bij kunnen als we ons maar heel stil houden. We sluipen dichterbij. Nog een bocht. Verder mogen we echt niet. We staan met z'n allen doodstil naar de boom te turen. Sjaak moet mij wijzen waar ik moet kijken. We zien haar bijna niet dus fotograferen heeft geen zin. Zo gaaf om dit in het wild te zien! Anna wenkt ons dat we moeten gaan en ze wil net als de andere groep terug lopen maar dan zie ik plotseling mama beer bewegen! Zij en haar jongen zijn wakker en komen de boom uit! Ik waarschuw Anna. We zetten allemaal heel zachtjes wat stappen achteruit . Mama beer komt het pad op...... haar jong volgt...Gelukkig ze gaat de andere kant op. Laat nou net die andere groep die een omweg had genomen eraan komen!! Iedereen in die andere groep begint te klappen en te roepen. Ja Hallo Uuhhh .....Mama beer draait zich dus om en komt nu onze kant op !! Sjaak probeert snel foto's te maken maar ik ben ter plekke vergeten dat zoiets als een camera bestaat en staar met grote ogen naar die beren !  Ik klap en Anna schreeuwt... Mama beer kijkt ons even vluchtig aan en gaat dag GODZIJDANK met haar jong van het pad af. Pppff.....zo we moeten allemaal even bijkomen van deze aderaline shot !! Wat was dat spannend en geweldig tegelijk!  Anna is in extase ! Een bananenslak en dan ook nog een moeder beer met jong zo dichtbij. Haar hele gids seizoen kan niet meer stuk . Dat we de beer zo dichtbij zagen komt volgens de groep door mij. Ik had tenslotte namelijk die slak gekust . Ik hoop maar dat er een beetje geluk over is mochten we een grizzly in Canada tegen komen. We vervolgen de tour zien nog een vogel opvang en worden dan, terwijl we op de bus wachten  getrakteerd op thee, warme chocolademelk en koekjes. Terug in het dorp gaan we naar het historische gedeelte van de stad.Zoals al eerder gezegd staan de huizen daar op palen en de rivier vol zalm stroomt eronder door. Heel apart om te zien hoe zalm zich stroom opwaarts beweegt. Veel zalm blijft ook in een kommetje net buiten de stroming rustig liggen. Ze moeten zich aanpassen aan het zoete water. De zalm komt net uit de zoute zee. Wanneer ze gewend zijn aan het zoete water begint hun tocht stroom opwaarts de rivier op. Omdat de rivier hier zich direct in de zee uitmond zien we ook zeehonden onder de huizen zwemmen. Een stuk verder op zien we otters. Een heeft een zalm en speelt er mee. Heel grappig om te zien en Sjaak moet me dan ook weer mee sleuren anders blijf ik kijken. De huizen zijn niet meer bewoond maar er zijn winkeltjes in gevestigd en een museum.  Ik koop voor Lydia en Ronald zo'n orginele beroemde Alaska mes. Iedereen hier gebuikt deze mes. Men snijdt er hier alles mee, vlees, vis, kruiden, groente noem maar op. Daar gaat mijn kind heel blij mee zijn want die vindt niets leuker als zelf sausjes te maken met verse kruiden. Die kan dus lekker tjoppe straks. De tijd is om en we wandelen weer naar de boot. Moe maar voldaan stappen we het schip weer in. Wederom een dag met een goud randje.

Tijdens het diner varen we weer weg. Op weg naar Vancouver waar we morgen aankomen.